Lepas kemaIangan, mak langsung tak bagi aku kerja. Aku ni anak lelaki dah kahwin. Mak nangis usap bahu aku, aku kalah

Mak aku asyik melayan kami ni macam baby.. Dia nak anak – anak sentiasa depan mata. Mak kami jadikan kami raja dalam rumah. Pagi tadi mak aku dok usap – usap bahu aku, dia pujuk tak payah la pi kerja.

#Foto sekadar hiasan. Mak mana yang tak sayang anak. Mungkin anak dah berumur dah jadi atuk pun, tetap atuk tu masih baby untuk mak dia kot. Macam tu la mak aku pada anak – anak dia. Masih layan kami macam bayi walaupun dah berkahwin beranak pinak.

Belajar susah payah hampir 5 tahun kat negara orang demi segulung ijazah engineering. Bila balik malaysia aku kerja kat kilang jepun. Kilang yang sponsor scholarship aku. Kerja 12 jam. 5 pagi kena bangun dah. 6 pagi gerak ke kilang.. 8 atau 8.30 malam baru sampai rumah.

Cuti kadang – kadang dapat la sehari seminggu. Tapi mostly aku tak cuti. Sebab ot banyak. Aku jenis suka kerja. Jadi semua ot aku sapu. Setiap kali aku pergi kerja, mak aku pandang aku dengan pandangan sayu. Sebab mak tak suka anak macam tak cukup tidur tak cukup rehat.

Mak aku suka anak kerja macam pejabat. Office hour. Ada rehat. Ada cuti tetap.. Pergi kerja cerah hari balik pun cerah hari. Dia nak macam tu. Kalau aku bangun pukuI 5, dia akan bangun pukuI 4. Siapkan breakfast apa semua.. Mak aku jenis suka hantar anak depan pintu.

Satu hari nasib tak baik, aku kemaIangan masa balik kerja. Masa tu aku pakai motor besar. Aku sebenarnya terselamat pun mungkin sebab doa mak aku kot. Macam istilah doktor, medical miracle ja nyawa aku kembali. Sebab aku koma hampir seminggu.

Hampir dua tahun lebih aku tak kerja sebab kemaIangan tu. Patah kaki dan lain – lain keced3raan dalaman. Aku dah tak boleh kerja under str3ss dah. Sebab bahagian kepala aku ced3ra. Kalau aku str3ss aku akan rasa bahagian belakang kepala aku sangat s4kit.

Ada la kelemahan – kelemahan yang aku tanggung sampai sekarang akibat kemaIangan tu. Company terminate aku sebab akta buruh mc pun 60 hari ja.. Tapi 3 bulan lebih jugak diorang bayar gaji aku. Ada la dapat duit pampasan, socso insurance dan macam – macam. Tapi lama mana nak makan duit tu.

Family pujuk aku, kerja mana – mana boleh cari. Dorang suruh rehat dulu. Tapi mak aku nampaknya macam tr4uma. Dia dah tak bagi aku kerja kat kilang. Sebab kawasan industri kan kontena banyak. Aku eksiden dengan lori contena.

Family sebenarnya tak bagi aku kerja dah. Diorang tak kisah nak support aku. Tapi aku dah tergedik – gedik nak kerja. Aku jenis tak boleh duduk rumah atau duduk diam. Aku pergi satu – satu kilang hantar resume. Aku dapat banyak ja offer engineer.

Tapi mak menangis – nangis cakap jangan. Mak aku tak suka kerja 12 jam ni. Lepas tu naik motor pagi – pagi buta macam selalu. Mak aku risau. Aku kata kilang susah nak cari yang tak dak 12 jam. Kalau ada pun mak aku tetap tak bagi kawasan industri.

Last – last aku kerja kat satu syarik4t ni. Senang kata kerja kerani la. Bos lama aku rekomen. Company kawan dia. Mak aku sangat – sangat suka aku kerja ni. Kerja relax. Sabtu ahad public holiday semua cuti. Kadang – kadang mak aku datang pejabat bawak makan la apa semua.. Sebab aku sorang ja kat pejabat tu.

Sampai sekarang aku kerja situ. Gaji 2 ribu.. Tak dak punch card, tak dak kerja sangat. Bos memang baik. Bos cina.. Dia kata mai kerja pukuI 10 dah la. Balik kadang – kadang 4.30 kadang – kadang 5. Waktu kerja sampai 5 la.

Tapi aku tak suka sebenarnya kerja ni. Rasa bakat aku sia – sia. Apa yang aku belajar takde kena mengena dengan kerja aku sekarang. Rasa aku tak de future. Dah la tu mak aku asyik melayan kami macam baby. Dia nak anak – anak sentiasa depan mata.

Kami semua kerja macam mak nak. PukuI 5. 30 atau 6 anak – anak dah dekat rumah. Kalau time tu kami belum sampai, mak aku dah gelisah. Kalau lewat 5 minit ka, kita nak singgah kedai ka better inform dia awal – awal. Baru dia lega.

Kalau tak dia punya gelisah tak boleh bawak bincang. So dekat – dekat anak nak sampai rumah, mak aku dah excited prepare minum petang. Dia buat kuih apa – apa. Lepas dah siap semua, dia akan buat kerja kat kebun. Bila kami dah sampai, dia akan hidang air, ajak kami minum.

Satu hari tu balik – balik tu, aku buat air sendiri.. Mak aku terperasan kot. Meluru dia tiba – tiba, la kenapa tak cakap kat mak. Mak boleh buat. Aku kata tak pe la.. Air ja pun. Terus dia ambik sudu dari tangan aku dia bancuh – bancuh.

Mungkin satu kepuasan di hati dia kot, kalau dia yang buat semua benda untuk anak – anak. Malah maggie cup nak letak air panas pun kalau dia nampak aku pegang tu, dia dah ambik. Nak isi air panas ka. Meh meh mak isi. Padahal air panas tekan coway ja pun.

Tapi bukan nak kata, walaupun air panas ja. Level air yang sama. Kalau dari tangan mak, rasa dia sedap lain macam dari buat sendiri. Hari tu abang aku basuh seluar dia. Abang aku dok tengah sidai. Macam tu la dia, terus datang ambik. La kenapa tak bagitau mak. Mak boleh basuh.

Abang aku tu dah kahwin tau. Bapak kepada 3 anak. Kami ni kadang – kadang, jenis selesa buat kerja personal sendiri ja. Abang aku pun cakap takpe la mak. Orang boleh buat. Kadang – kadang abang iron baju pun mak aku dah kalut.

Mak aku mintak nak iron, abang aku tak bagi. Dia kata sikit ja ni. Terus dia pi bagitau kak ipar aku, abang aku buat kerja sendiri. Kenapa kak ipar tak tolong. Kak ipar aku cakap la, dia takde cakap pun nak iron baju. Kalau tak mesti orang buatkan.

Macam tu la senario setiap hari dalam rumah kami. Mak kami jadikan kami raja dalam rumah. Mak kami jenis suka meneman. Kalau abang aku basuh motor. Mesti mak aku akan duduk area situ kupas nyok ka kukur nyok ka. Apa – apa la. Sambil – sambil tengok abang basuh motor.

Dulu abang aku kerja kat kl gaji 4 – 5 ribu. Mak aku beriya suruh dia balik penang. Katanya nak tengok anak cucu besar depan mata. Tapi abang aku ni jenis islamic sikit. Jenis patuh pada cakap mak. Dia tak kisah lepaskan gaji besar tu datang kerja sini gaji 2500.

Tapi mak aku suka la. Sebab pukuI 6 abang aku dah balik. Abang aku pi masjid. Lepas tu time puasa kami 1 family jalan kaki ke masjid solat terawih. Buka puasa sama – sama, sahur sama – sama. Anak cucu kena depan mata. Itu kebahgian mak aku. Kalau pi cuti pun kami pi family – family.

Tapi sampai bila la aku nak hidup macam ni. Aku dah rasa badan aku m4kin malas. Dah susah nak bangun pagi. Sebab dah biasa tido lama. Dalam kampung aku la paling lewat pi kerja, paling awal balik. Lepas subuh aku tido. 8.30 atau 9 pagi baru aku bangun pi kerja.

Abang aku kata utamakan la kebahagian mak. Nanti redha dan berkat tu sentiasa ada. Dia kata tak dak benda lebih nikmat dari dapat tengok muka mak hari – hari. Ada duit banyak pun tak dapat beli kebahagian yang satu ni. Ada benda yang kita k0rban dia kata.

Aku faham. Tapi aku jenis tak boleh dengan kata – kata orang. Kadang – kadang kawan – kawan tak tau la sengaja cakap, atau tak de niat cakap macam tu. Dorang kata rugi la belajar tinggi – tinggi kerja kerani. Dah la tu h4ng ni laki apa semua. Hati aku selalu terusik.

Baru – baru ni aku apply kerja part-time. Technian electronic. Sabtu ahad aku pi. Kalau orang penang mesti tau. Aku dok seberang. Kerja tu kat pulau. Kena naik jambatan. Mak aku dah susah hati dah. Dia kata bah4ya. Jauh.

Macam – macam la.. Jambatan banyak orang m4buk la. Nanti Ianggar takut jatuh laut la. Aku naik kereta pun dia tak bagi. Sebabnya pukuI 6 pagi aku dah gerak dah. Dia tak boleh terima anak keluar awal pagi. Dia kata cuti rehat la kat rumah tido. Mak aku tanya aku tak cukup duit ka. Meh mak bagi.

Adoi. Ni bukan pasal duit. Ni pasal aku nak kerja macam tu. Aku rindu troublesh00ting. Tapi hari ni aku dah tak pi kerja partime tu. Sebab pagi tadi mak aku dok usap – usap bahu aku. Dok pujuk tak payah la pi kerja. Dok la rumah rehat.

Aku ni bukan penyabar macam abang aku. Aku jenis baran. Tapi entah la. Hari ni aku buat keputusan dengar saja la cakap mak. Dulu masa aku nak pi belajar kat japan pun mak aku tak happy. Kalau boleh biar la di bawah ketiak mak.

Tapi masa tu arw4h ayah aku ada. Mak aku tak berani la nak kata apa. Dia kan isteri yang patuh. Ayah aku pulak jenis sokong apa yang anak suka. Tapi macam tu la. Setiap masa dok tanya bila la anak nak balik. Setiap masa menangis dalam solat rindu kat anak.

Mak aku punya sifat penyayang ni tak batas langsung. Jenis kucing pun dia suka suap bagi makan. Sampai burung – burung pun dia kenai habis. Siap cakap awat la hari ni burung kunyit tak mai. Haiwan kat kampung ni pun naik lemak dengan mak aku. Malas cari makan sendiri. Sebab hari – hari mak aku bagi makan.

Sebelum ni aku dah cakap dah ketidakpuasan hati aku. Tapi mai tang air mata seorang ibu, ego jantan aku terp4ksa tunduk. Abang aku pun cuti sabtu ahad. So biasa kami berjalan mana – mana satu family. Makan – makan ronda – ronda.

Kan ada anak sed4ra aku. Kadang – kadang bawak tempat main apa – apa la. Mak aku nampak seronok jalan sekeluarga. Mak aku ni jenis murah rezeki. Duit dia sentiasa ada. Mai dari mana tak tau. Aku selalu kata, mak ada periuk ajaib ni.

Jenis mak aku suka simpan duit dalam periuk. Aku ajar anak sed4ra aku kata duit tok boleh beranak. Mak aku ada pencen ayah aku. Tapi pencen tak sampai seribu pun. Duit kami – kami bagi pun tak banyak pun. Dah gaji kecik. Tapi mak aku boleh rolling semua.

Tapi bila keluar berjalan, dia punya berbelanja kalah menteri aku rasa. Asal tengok baju apa pun, mesti dia panggil kami suruh test. Dia akan kata baju ni macam cantik untuk aku la. Cantik untuk abang aku la. Jenis dia macam tu la.

Kami tak mau pun dia akan belikan jugak. Untuk menantu – menantu pun sama. Setiap baju – baju dia tengok, mesti dia pilih untuk anak cucu. Sebenarnya macam mana dia manjakan kami dalam rumah, macam tu la dia manjakan menantu dengan cucu – cucu.

Kalau dalam family lain, mesti menantu per4ngai berbeza. Kat family aku tak tau kenapa, menantu pun per4ngai sama macam mak aku. Aku pernah cakap kat mak. Biar la abang keluar dengan family dia. Mungkin kak ipar nak privacy ka apa.

Mak aku ok ja. Tapi kak ipar aku pulak tak mau kalau mak aku tak dak. Dia nak ada satu family jugak. Baru seronok meriah dia kata. Kak ipar aku tak kerja. Dia jaga anak ja. Mai hari jumaat ja, depa lagi awal rancang sabtu ahad nak pi mana.

Kerja kak ipar aku survey tempat makan apa depa tak pi lagi kat fb. Lepas tu plan dengan mak aku. Kalau cuti sekolah, plan bercuti mana – mana. Jenis masak pun sama. Kak ipar akan cari menu, masak sama – sama dengan mak aku. Depa pi market pun sama – sama. Sebab kak ipar boleh drive.

Memang aku tengok whole family aku seronok dengan life macam ni. Tapi aku ja kadang – kadang rasa tak happy. Macam ada yang tak kena. Aku sebenarnya dah kahwin. Nanti aku cerita pasal life aku dengan bini aku kalau posting ni approve.

Bini aku la tempat aku melepas amarah aku setiap masa. Eg0 aku sebagai lelaki tak mampu nak gunakan dia sebagai tempat meluah perasaan. Aku lagi selesa kot luah kat sini. Di platform orang tak kenal aku sapa. Eg0, baran, keras hati, keras kepala, she was my pvnching bag always. Tapi dia macam tak peduli pun dengan semua tu.

Karakter aku jenis bengis, serius, tak mesra ni buatkan aku tak mampu nak layan dia baik – baik. Aku ni senyum macam mana pun tak tau. Selalu aku tanya diri sendiri, kenapa la perempuan ni boleh pulak suka aku yang jenis macam ni.

Dulu pun masa aku eksiden pun, ramai ja perempuan dalam pada simpati nak hadiah satu kehidupan pada aku. Tapi entah la.. Jodoh aku dengan dia yang jenis sabar sesabar sabarnya. Kalau jenis aku jodoh dengan perempuan baran tak pa jugak. Sama – sama boleh g4duh. Tapi macam aku kata la.. Menantu dalam rumah ni sama fesyen macam mak aku. Mungkin mak aku doa nak menantu macam tu kot kan. – Mr.Analog (Bukan nama sebenar)

Komen W4rganet :

IKON CLUB : Cemburunya dengan tt. Nampak tak kat sini mungkin tt rasa tak bebas sebab mak overprotective sangat tapi dari sudut lain ada yang cemburu dengan tt. Tt tengok la muka mak masa mak tidur. Tt akan faham apa yang saya maksudkan. Tt pegang tangan mak tengok muka mak, cakap baik – baik dengan mak pujuk mak yakinkan mak. Sayang jugak nak lepaskan cita – cita, impian kita kan.

Encik Kanan : Aku pilih mak. Kalau dapat diputarkan masa, aku nak sangat bahagiakan mak aku. Aku rindu mak aku. Satu pesanan buat ko bro, selagi mak ko masih ada. Berbakti lah sehabis baik. Itu syurga ko bro.

Ismahani Azimee : Keberkatan dan kepuasan. Dua – dua penting. Tapi yang mana perlu didahuIukan, buatlah pilihan guna akal. Ibu masih ada. Berbakti sementara sempat. Kepuasan bekerja, panjang lagi masa. Kadang – kadang kita tak nampak apabila depan mata. Ketenangan dan kebahagiaan bukan boleh dijual beli. Berdamailah dengan takdir. Semoga baik – baik saja. *kirim salam mak TT. Comel betul.

Dah baca, tinggalkan komen dan share ya. Terima kasih! Hantar kisah anda di sini -> https://hai.mehbaca.com/submit/

PERHATIAN : Pihak admin tidak akan bertanggungjawab langsung ke atas komen – komen yang diberikan oleh pembaca. Pihak admin juga tidak mampu untuk memantau kesemua komen yang ditulis pembaca. Segala komen adalah hak dan tanggungjawab pembaca sendiri.